For best experience please turn on javascript and use a modern browser!
You are using a browser that is no longer supported by Microsoft. Please upgrade your browser. The site may not present itself correctly if you continue browsing.
Dr. Tom Hijmans is overleden. Het kwam niet onverwacht. We verliezen met hem een goede collega en vooral een prachtig mens. Tom ging afgelopen zomer met pensioen na een lange carrière bij de UvA, zowel bij IoP als WZI en (de laatste jaren) als docent binnen het natuurkundepracticum. Wij wensen zijn vriendin Moniek en de familie sterkte met het verwerken van dit verlies.
Tom Hijmans
Tom Hijmans

Tom was een wetenschapper met een brede belangstelling en kritische geest. Altijd met een constructieve houding ten opzichte van zijn collega's.  En met een groot gevoel voor humor en relativeringsvermogen. Hij was ongevoelig voor iedere vorm van autoriteit en boog niet voordat hij zichzelf had kunnen overtuigen. 

Voor onze faculteit is hij van grote verdienste geweest, zowel voor het onderzoek als het onderwijs.

Bijzondere bijdragen (experimenteel en theoretisch) heeft hij geleverd bij het onderzoek van gekwantiseerde oppervlaktegolven en nulpuntsfluctuaties van het oppervlak van superfluïde helium en het fenomeen kwantumreflectie bij lage temperatuur. Hij was eerste auteur van een geroemd en verguisd artikel over de aard en haalbaarheid van Bose-Einstein condensatie van atomaire waterstof in een magnetische val. Zijn voorspelling bleek juist tot in detail. Hij was een drijvende kracht bij het opbouwen en interpreteren van optische experimenten (Lyman-alpha spectroscopie en optische koeling) met atomaire waterstof in een magnetische val en aan het oppervlak van vloeibaar helium. In Parijs droeg hij bij aan het meten van ruimtelijke correlatiefuncties in gaswolkjes van metastabiel helium bij lage temperatuur. In al dit werk was hij de steun en toeverlaat van de betrokken promovendi. 

Bijzondere bijdragen aan ons het onderwijs heeft Tom geleverd door als topexperimentator onderwijs te geven op ons practicum. Als weinig anderen kende Tom het verschil tussen het practicum en een echt experiment. Zonder twijfel klonk dit door in zijn begeleiding van studenten.

Tom verdiepte zich ook in het restaureren van piano's. Hij speelde het instrument zelf ook en kon daar boeiend over vertellen. Een dierbare herinnering heb ik aan een colloquium waarin hij op een zelfgebouwde replica van een historisch instrument verschillende stemmingen demonstreerde en hoe die de speelbaarheid van een muziekstuk bepaalden.

Wij danken Tom voor dit alles,

Jook Walraven
Emeritus hoogleraar
Institute of Physics
University of Amsterdam