Tom Gregorkiewicz behaalde zijn masterdiploma in de experimentele fysica aan de Universiteit van Warschau. Bij het Institute of Physics van de Poolse Academie voor Wetenschappen promoveerde hij in 1980 op onderzoek naar implantatiedefecten in silicium. Daarna legde hij zich toe op onderzoek naar onzuiverheden in halfgeleiders met behulp van optische spectroscopie en magnetische resonantie. Sinds 1985 is hij verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij sinds 2003 de leerstoel Optoelectronic Materials bekleedt. Hij is tevens professor op persoonlijke titel op nominatie van de president van Polen, en visiting professor bij de Universiteiten van Osaka en Sungkyunkwan.

Toms wetenschappelijke werk behelsde de optische eigenschappen van halfgeleiderstructuren op de nanoschaal, waarbij hij een scherp oog had voor toepassingen in opto-elektronica en fotovoltaïsche conversie/zonne-energie. Hij legde zich toe op de optische spectroscopie van nanogestructureerd silicium. Zijn groep verkreeg groot internationaal aanzien voor haar werk aan het efficiënter oogsten en omzetten van zonne-energie met behulp van halfgeleider-nanokristallen (quantum dots), waaruit onder meer ruim 20 publicaties in diverse prestigieuze tijdschriften van de Nature Publishing Group voortkwamen. Tom was een vooraanstaand wetenschapper in dit vakgebied, zowel nationaal als internationaal. Zijn succesvolle onderzoeksactiviteiten kunnen bogen op wereldwijde waardering, zowel door de hoge wetenschappelijke kwaliteit als vanwege het toepassingspotentieel – zoals ook blijkt uit Toms toenemende succes in het verkrijgen van onderzoeksubsidies van, of in samenwerking met, industriële partijen.

Tom was een gewaardeerd en enthousiast docent. Hij beschouwde het als zijn missie om jonge mensen enthousiast te maken voor onderzoek en voor de spectaculaire ontwikkelingen op het gebied van nanowetenschap en -technologie.

Nadat hij een paar jaar geleden officieel de pensioengerechtigde leeftijd bereikte, koos Tom er bewust voor om zijn onderzoek voort te zetten om zo, samen met zijn bloeiende onderzoeksgroep, zijn wetenschappelijke dromen en ambities te realiseren. Hij trad op als promotor van 21 promovendi; enkele promovendi werken momenteel nog aan hun proefschrift. Tom was een inspirerende onderzoeker, mentor en docent met een sterke drive. Hij gebruikte deze ten gunste van zijn collega’s en studenten, bij wie hij erg geliefd was. Hij was een voorbeeld voor velen en wist zijn groepsleden te inspireren en uit te dagen tot de best haalbare prestaties. Tom had een open en sociale persoonlijkheid, en beschouwde en behandelde zijn groepsleden in feite als uitbreiding van zijn familie.

We zullen Toms enthousiasme in onderwijs en onderzoek zeer missen.